Soms overkomt een mens dingen die men niet met fantasie kan bedenken.
Suzy
Suzy is geboren in India op de straten van New Delhi waar zij in haar eerste levensfase ziek geworden is, schurft, ondervoeding, mishandeling en een Alpha vrouwtje complex zijn niet de beste levensstarters voor een gelukkig leven op de straten van New Delhi. Toen ze op het punt stond om weer terug de hondenhemel in te gaan is ze door een dierenarts van straat opgeraapt en enigermate opgeknapt. De dierenarts kwam tot de conclusie dat ze met haar Alpha vrouwtje complex en 35 centimeter hoogte het op de straten van New Delhi niet meer ging redden en dat er voor haar naar een andere oplossing gezocht moest worden. Aan haar diepe verlangen om een straat roedel te leiden kwam abrupt een einde.
Via de stichting AAI is Suzy naar Nederland overgevlogen en hier in een eerste gastgezin opgenomen voor verdere medische zorg en nadat ze nog meer opgeknapt was is ze naar een gastgezin overgebracht om te wachten tot er een definitief huis voor haar gevonden werd. In dit gastgezin kwam haar Alpha vrouwtje complex al gauw naar voren en kreeg ze de kwalificatie ‘onhandelbaar’ waarop ze naar een ander gastgezin is overgebracht. Uit dit gastgezin is Suzy bij mij terecht gekomen.
Met een sterk verlangen naar hechting en liefde maar niet wetend hoe dit te ontvangen zijn wij ons samenzijn gestart. Haar basisvertrouwen in mensen was minimaal. Nadat ze enige weken hier in huis was begon ze mij te testen of ik haar wel zou kunnen mishandelen, haar uitdagingen van, sla me dan, werden niet beantwoord, wat een verwarring bij haar teweeg bracht. De patronen die ze gewent was in haar verleden werden langzaamaan doorbroken. Zonder het te beseffen was ze de pyramide van Maslow binnen gegaan en begon ze te ontdekken dat een stabiele basis en een zekerheid in basis behoeften rust in haar lichaam bracht.
Wonend boven een groot winkelcentrum dat Suzy tot haar territorium heeft uitgeroepen en wat ze dan ook minimaal drie keer op een dag controleert en waar ze inmiddels een aantal winkels heeft uitgeroepen tot exclusief haar eigendom. Twee keer op een dag loopt ze er naar binnen om met een diepe grom/blaf haar aanwezigheid kenbaar te maken en haar snoepje in ontvangst te nemen. De erkenning als ze verwelkomt wordt met een; he Suzy wat fijn dat je er bent, doet haar buiten zichzelf groeien, geaccepteerd worden en gerespecteerd worden doen wonderen. Met een vleugje straathumor van even tegen de enkels aantikken met haar neus, van iemand die voorbij loopt en dan afwachten hoe iemand reageert om vervolgens met een stralende hondenglimlach mensen aan te kijken met haar donker amberkleurige ogen weet ze menig hart te veroveren. Als s’avonds de winkels dicht zijn controleert Suus even of alles wel veilig is om vervolgens bij thuiskomst met een diepe zucht in haar mand te duiken en terstond in slaap te vallen.
Toen we deze week weer haar ronde s’avonds maakten kwam er een jonge man naast mij lopen. Zelf let ik, in dit soort situaties, op de reactie van Suus of zij dat goed vindt en niet meteen de aanval inzet. Ze is uitgerust met een gebit om zelfstandig op straat te overleven en ze weet dit ook te gebruiken op de momenten dat het nodig is. Haar agressie impulsen kunnen op slag van niks naar uiterst agressief gaan waarbij ze het niet schroomt om meteen vast in iemand te bijten als iemand kwade bedoelingen heeft. Ik zal u de details besparen van hoe het de straatrover verging die mij wilde aanvallen. Ergens in zijn kruisstreek heeft zij in een flits haar tanden gezet waarna de overvaller, naar ik vermoed, een carrière switch heeft gemaakt.
De jongeman die inmiddels tegen mij begon te spreken maakte op mij wel een sympathieke indruk. Met nieuwe gymschoenen een citroengele trainingsbroek en bijpassende mintgroene jas was hij niet het schoolvoorbeeld van iemand die niet te vertrouwen is. Hoewel de kleurschakeringen niet tot de gangbare verschijningsvorm van zijn leeftijdscategorie behoren. Zijn openheid trof mij wel nadat hij vertelde dat hij uit Syrië kwam en via Griekenland in Nederland gekomen is. Ik zei hem dat ik het knap van hem vond dat hij zo goed Nederlands sprak en vroeg hem hoe lang hij al in Nederland is. Acht maanden ben ik hier antwoordde hij vlekkeloos. Mijn achting voor hem begon te stijgen en innerlijk liep ik met mijzelf te spreken van, wauw, das knap. Hij vervolgde dat hij Syrisch, Grieks, Engels en Nederlands bijna spreekt. Ik vroeg hem naar wat voor school hij in Syrië gegaan was en hij legde mij uit dat zijn vader ging werken en hij op het gezin moest passen en zodoende nooit naar school geweest was in Syrië.
In de loop van het gesprek vroeg hij mij in welke context hij nou de de woorden ‘zij’ en ‘hun’ moest gebruiken. Nadat ik hem dat uitgelegd had begon hij dit meteen te memoreren en even later zag ik aan zijn reactie dat hij het begreep. De opklaring op zijn gezicht sprak boekdelen. Innerlijk liep ik te denken dat dit een natuurtalent moet zijn, hoe makkelijk hij het oppakte memoreerde en implementeerde. Hij zei ook dat hij op zijn werk veel Nederlands leerde. Ja, dacht ik, daarom spreek jij zo goed Nederlands en dan ook naar Nederlandse les gaan en het talent te hebben om dit per omgaande in de praktijk te brengen. Knap hoor, diep respect complimenteerde ik hem.
Hij vertelde dat hij Mohammad heette, aangenaam Mohammad ik ben Carla repliceerde ik hem. Nou was de naam Mohammad niet echt een verrassing voor mij, zo van buitenaf gezien heten al de jongens in Islamitische landen Mohammad, s’lands wijs s’lands eer denk ik dan maar. Inmiddels had Suzy haar favoriete nacht koerier ontdekt die een plastic zakje met snoepjes bij zich heeft. Tegelijkertijd wilde ik Mohammad niet meteen voor zijn hoofd stoten door abrupt een einde aan ons gesprek te maken. Dus liet ik hem nog even spreken. Wat zijn er hier een boel buitenlanders vervolgde hij, vanuit de hele wereld zijn er hier mensen, Afrika, Azië, Zuid Amerika alle Oost Europese landen. Emotioneel neutraal keek ik Mohammad aan en zei, ja, dat is waar.
https://www.stichtingaai.nl
