Indonesië heeft woensdag zijn vaccinatiecampagne opgevoerd door ouderen en eerstelijnswerkers toe te voegen aan de lijst van degenen die kunnen worden gevaccineerd. In mei hoopt het land 38 miljoen mensen te inoculeren, aldus de regering. Wiku Adisasmito, een woordvoerder van de Covid-19-taskforce, maakte van de gelegenheid gebruik om het publiek eraan te herinneren dat ze een  “verplichting hebben om deel te nemen aan het programma”  zoals  “uiteengezet in de presidentiële verordening.”

President Joko Widodo heeft afgelopen weekend de gezondheidsvoorschriften gewijzigd, waardoor overheidsinstanties of provinciale en gemeentelijke autoriteiten hun eigen straffen kunnen opleggen aan degenen die weigeren te worden gevaccineerd ondanks dat ze daarvoor in aanmerking komen. Vaccin-ontwijkers krijgen te maken met boetes en kunnen worden uitgesloten van bepaalde openbare diensten. Critici zeggen dat het arme burgers het slachtoffer maakt die de primaire ontvangers zijn van sociale programma-uitkeringen.

Van de 34 provincies heeft slechts één – de hoofdstad Jakarta – voorschriften uitgevaardigd op grond waarvan weigering om te worden ingeënt wordt bestraft met een boete van ongeveer $ 360.

Indonesië streeft ernaar tweederde van zijn 270 miljoen inwoners in 15 maanden te inoculeren om een ​​immuniteitsniveau te bereiken dat hoog genoeg is om de epidemie te vernietigen. In een enquête van het ministerie van Volksgezondheid zei 65 procent van de Indonesiërs dat ze het vaccin zouden nemen, terwijl slechts 8 procent zei het categorisch af te wijzen.

Dit weerhield functionarissen er niet van om te zeggen dat ze de onwilligen sterk zouden kunnen bewapenen, blijkbaar gericht op de onbesliste 27 procent. Vorige maand zei Edward Hiariej, de plaatsvervangend minister van Wetgeving en Mensenrechten, dat de wet een gevangenisstraf van maximaal een jaar toestaat voor het weigeren van vaccinatie, die hij als verplicht beschreef. De opmerking leidde tot beschuldigingen dat de regering de mensenrechten schendt.

Sommige regeringen lijken niet bereid om deze maatregelen officieel beleid te maken vanwege mogelijke publieke reacties, maar zijn naar verluidt bereid om werkgevers de politie te laten doen. De Financial Times meldde  dinsdag dat sommige Britse bedrijven zich voorbereiden om ‘no jab, no job’-arbeidscontracten aan te nemen, met wat lijkt op stilzwijgende goedkeuring van Downing Street. Scepticisme over vaccins en suggesties om dit te overwinnen met dwangmaatregelen zijn niet uniek Indonesisch fenomeen. Vaccinatiecertificaten zullen waarschijnlijk een voorwaarde worden voor internationale reizen, en naar verluidt worden in landen als Israël en Denemarken niet-gevaccineerde mensen geconfronteerd met beperkingen op het sociale leven.

Foreign Sec zegt dat Covid-vaccinpaspoorten ‘in behandeling’ zijn slechts enkele dagen nadat de vaccinminister het idee ‘discriminerend’ noemt.

Sommige aspecten van niet-naleving van vaccinaties in Indonesië zijn echter specifieker voor de nationale realiteit. Een deel van de publieke bezorgdheid komt voort uit de weigering van het Chinese bedrijf Sinovac Biotech om de ingrediënten van zijn Covid-19-vaccin openbaar te maken. Indonesië vertrouwt tot nu toe op de CoronaVac-formule voor zijn immuniseringsdrang, hoewel andere, zoals die van AstraZeneca en Pfizer, naar verwachting binnenkort beschikbaar zullen zijn. Sommige mensen in ’s werelds grootste moslimnatie vrezen dat het Chinese vaccin varkensgelatine als stabilisator zou kunnen bevatten, en dus onverenigbaar zou zijn met het islamitische verbod op dergelijke producten.

Deze vrees werd begin januari weggenomen, toen de Ulema Council van het land, een administratief orgaan dat onder meer de beoordeling van voedsel, medicijnen en cosmetische producten uitvoert, het vaccin halal of door de islam toelaatbaar verklaarde. Na een bezoek aan een productiefaciliteit van Sinovac, accepteerden de experts de verzekering dat hun vaccin geen ingrediënten voor varkens bevat.