Hoe het de meeste kleinkinderen van de verzetsmensen uit de periode 40-45 vergaat weet ik niet maar als kleindochter van een verzetsman die een kleine rol in deze periode speelde zie ik in deze tijd (al)weer de naar totalitarisme strevende politici over elkaar heen buitelen. Mooie namen hebben ze bedacht om de rottende stinkende lading van een totalitair bewind te maskeren. De meuk wordt verkocht als ‘voor uw bestwil’. En velen trappen er weer in.
Gelukkig wordt er wereldwijd steeds meer afstand van genomen, openlijk veroordeeld en de ware bedoelingen ontmaskerd. Het onderstaande artikel van The Gateway Pundit geeft een historisch overzicht hoe en waarom we nu weer opgescheept zitten met Nazi’s die alweer niet kunnen laten een wereldwijde Nazi-staat in te willen voeren.
Terug naar de toekomst in Oekraïne – demilitarisering en denazificatie.
Toen Vladimir Poetin in februari de dubbele doelen van de speciale militaire operatie aankondigde, namelijk demilitarisering en denazificatie, klonk het vreemd maar toch bekend. Wel, daar is een reden voor. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bereikten het VK, de VS en Rusland een akkoord in Potsdam. Het is niet verrassend dat het de Overeenkomst van Potsdam werd genoemd.
Tijdens de Conferentie van Potsdam, op 30 juli 1945, werd in Berlijn de Geallieerde Controleraad opgericht om de Geallieerde resoluties uit te voeren (de “Vier Ds“) (11)(12)
- Denazificatie van de Duitse samenleving om de nazi-invloed uit te roeien.
- Demilitarisering van de voormalige Wehrmacht-troepen en de Duitse wapenindustrie; de omstandigheden van de Koude Oorlog leidden echter al snel tot de Duitse Wiederbewaffnung, inclusief de heroprichting van zowel de Bundeswehr als het Nationale Volksleger
- Democratisering met inbegrip van de vorming van politieke partijen en vakbonden, vrijheid van meningsuiting, van de pers en religie.
- Decentralisatie resulterend in Duits federalisme, samen met demontage als onderdeel van de industriële plannen voor Duitsland. In West-Duitsland werd in 1951 volgens de Trumandoctrine de ontmanteling stopgezet, waarna Oost-Duitsland de impact alleen moest opvangen.
Poetins herhaling van de principes van denazificatie en demilitarisering die zijn vastgesteld op de conferentie van Potsdam in 1945, is niet zomaar een vreemd stukje van de geschiedenis. Hij gaf een teken aan de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk dat de overeenkomst die in 1945 in Potsdam werd bereikt, nog steeds relevant en geldig is.
De Russen hebben goede redenen om boos te zijn dat het Westen er niet in is geslaagd door te gaan met de denazificatie van Duitsland. Zeer weinig van de nazi-mannen en -vrouwen die betrokken waren bij het uitvoeren van de oorlog tegen de Sovjet-Unie en het uitvoeren van de uitroeiing van de Joden in Polen, Oekraïne en Rusland werden berecht en veroordeeld voor oorlogsmisdaden. In feite bleven prominente nazi’s aan de macht in het “nieuwe” Duitsland:
**Meer dan 20 jaar na de Tweede Wereldoorlog bekleedden volgens een rapport van de Duitse regering bijna 100 voormalige leden van de nazi-partij van Adolf Hitler hoge posities in het West-Duitse ministerie van Justitie.**
**Van 1949 tot 1973 waren 90 van de 170 vooraanstaande advocaten en rechters van het toenmalige West-Duitse ministerie van Justitie lid van de nazi-partij**.
**Van die 90 functionarissen waren er 34 lid van de Sturmabteilung (SA), paramilitairen van de nazi-partij die de opkomst van Hitler hielpen tot stand te komen en deelnamen aan de Kristallnacht, een nacht van geweld waarbij naar verluidt 91 Joodse mensen zijn omgekomen. . . .**
**In 1957 waren 77% van de hoge ambtenaren van het ministerie voormalige nazi’s, wat volgens een studie een groter aandeel was dan tijdens de regering van het Derde Rijk van Hitler, die bestond van 1933 tot 1945.*
De Amerikaanse inlichtingendienst heeft een aantal Gestapo-moordenaars opgepikt en beschermd in naam van de strijd tegen het communisme. De meest prominente hiervan was Klaus Barbie:
‘KLAUS BARBIE: The American Connection’ kijkt naar de naoorlogse betrokkenheid van inlichtingenfunctionarissen van de Verenigde Staten met de man die de ‘Slager van Lyon’ werd genoemd. Dat er zo’n betrokkenheid was, staat vast; dat Klaus Barbie monsterlijke misdaden heeft begaan, staat ook vast. De vraag is of de Amerikaanse agenten moreel schuldig waren in het omgaan met, of zelfs beschermen van, de voormalige Gestapo-officier. ‘Klaus Barbie’, een ‘Frontline’-documentaire, suggereert van wel. . . .
[Barbie] was van 1942 tot 1944 het hoofd van de Gestapo in Lyon, Frankrijk. Na de oorlog was hij een betaalde informant voor de Army Counter Intelligence Corps. Toen de Fransen hem probeerden te arresteren voor oorlogsmisdaden, werden ze door Amerikaanse agenten gedwarsboomd en in 1951 smokkelden ze Mr. Barbie Europa uit. Afgelopen februari werd hij door Bolivia aan Frankrijk uitgeleverd. Hij zal daar worden berecht voor ‘misdaden tegen de menselijkheid’.
Poetins vermoeden dat de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk de nazi’s mogelijk maken en beschermen, is geen paranoia, maar een redelijk geloof op basis van gebeurtenissen uit het verleden en heden. Alleen omdat Amerikanen grove onwetendheid tonen over hun vroegere banden met nazi’s en opzettelijk blind zijn in het omgaan met het legioen van Bandera-aanhangers die stevig verankerd zijn in de huidige Oekraïense regering, betekent niet dat de huidige nazi-dreiging een illusie is. Het is echt.
De nazi’s van de Tweede Wereldoorlog hebben tussen 8.668.400-10.000.000 Russische soldaten gedood. Bijna twee keer zoveel Russische burgers stierven als gevolg van nazi-aanvallen: “In 2020 verklaarde Mikhail_Meltyukhov , die werkt aan het Russische federale archiefproject, dat 15,9-17,4 miljoen burgers tijdens de oorlog door de nazi’s op Sovjetgrondgebied zijn gedood.”
Het falen van de Verenigde Staten om de diepte van de Russische verontwaardiging en oppositie tegen alles wat nazi’s zijn te begrijpen, is geworteld in de Amerikaanse onwetendheid over de duizelingwekkende verliezen en gruwelijke pijn die het Russische volk heeft doorstaan. Deze sterfgevallen waren niet te wijten aan de brutaliteit van Stalin. Ze kwamen allemaal door toedoen van Duitsers en de Russen zijn het niet vergeten. De mannen die oorlog voeren om de nazi’s in Oekraïne uit te roeien, zijn de kleinzonen van mannen en vrouwen die met bloed hebben betaald in de strijd tegen de eerste nazi-golf die in 1941 werd ontketend met Operatie Barbarossa. Ze zijn het niet vergeten. Amerika maakt een potentieel fatale fout als het dit feit afdoet als iets perifeer en zinloos.
By Larry Johnson
Published June 28, 2022 at 7:00am
Het originele artikel van The Gateway Pundit
September 1944: onderduikers en verzet in Benschop samen op de foto. De oorlog is bijna voorbij. Denken ze.
