Een hartverscheurende uitspraak van Christine Assange, moeder van Julian

VIJFTIG jaar geleden, toen ik als jonge moeder voor het eerst beviel, dacht ik dat er geen grotere pijn kon zijn. Maar het was snel vergeten toen ik mijn prachtige zoontje in mijn armen hield. Ik noemde hem Julian.

Ik besef nu dat ik het mis had. Er is een grotere pijn.

De oneindige hartverscheurende pijn om de moeder te zijn van een meermaals bekroonde journalist die de moed had om de waarheid over overheidsmisdaden en corruptie op hoog niveau te publiceren.

De pijn om te zien hoe mijn zoon die belangrijke waarheden wilde publiceren, eindeloos wereldwijd werd besmeurd.

De pijn van het kijken naar mijn zoon die zijn leven op het spel zette om onrecht aan de kaak te stellen, steeds opnieuw werd ontkend en een eerlijk juridisch proces werd ontzegd.

De pijn om mijn gezonde kind langzaam weg te zien kwijnen door het feit dat hij jarenlang in detentie geen goede gezondheid en medische zorg heeft gekregen.

De angst van het zien van mijn jongen die psychologisch wreed werd gemarteld om te proberen zijn enorme geest te breken.

De constante nachtmerrie dat hij wordt uitgeleverd aan de VS en voor de rest van zijn leven levend wordt begraven in extreme eenzame opsluiting.

De constante angst dat de CIA zijn plannen om hem te vermoorden zal uitvoeren.

De golf van verdriet toen ik zijn broze uitgeputte lichaam zag wegzakken door een mini-beroerte in de laatste hoorzitting als gevolg van chronische stress.

Veel mensen zijn ook getraumatiseerd door het zien van een wraakzuchtige supermacht die zijn onbeperkte middelen gebruikt om een ​​enkel weerloos individu te pesten en te vernietigen.

Ik wil alle zorgzame, fatsoenlijke burgers bedanken die wereldwijd protesteren tegen Julians wrede politieke vervolging.

Blijf alsjeblieft je stem verheffen tot je politici totdat het alles is wat ze kunnen horen.

Zijn leven ligt in jouw handen.

Christine Assange

Overgenomen van een bericht op GAB.