Kan de wetenschap zich zo vergissen of misbruikt worden, dat de hele wereld op het verkeerde been gezet kan worden?
Alleen de meer gevorderde complotdenker is waarschijnlijk in staat zoiets te geloven. Het moet ook gezegd worden, de wetenschap heeft een enorm vertrouwen opgebouwd. Zij heeft ons op de maan gezet, navigatiesysteem en MRI gegeven. Het is nog wel voor te stellen dat er af en toe een wetenschappelijke fraudeur tussendoor glipt, maar niet op wereldschaal. Men denkt dan aan losstaande gevallen als Diederik Stapel, de psycholoog die vele curieuze onderzoeken uit zijn duim gezogen bleek te hebben, zoals zijn bevinding dat vleeseters agressiever zouden zijn. Het zou hier gaan om narcistische eenlingen in de wetenschap, die uiteindelijk door de mand vallen en zo de uitzondering zijn die de regel bevestigen. Misleiding op wereldschaal komt niet voor, toch?
Dat verwrongen denkbeelden buiten de wetenschap bestaan is helder. In verre landen komen excentrieke religies en culturen voor, van de voodoo in donker Afrika tot de verering van Kim Il Sung in Noord Korea . Ook kan men zich nog wel voorstellen dat je meningen kunt kneden. Met propaganda kun je ideeën beïnvloeden en zelfs bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. Denk hierbij aan de effectieve propaganda van Goebbels of het opgestookte conflict tussen de Hutu’s en Tutsi’s. Maar dat betreft politiek en religie, niet de wetenschap, toch?
Dat zich in de huidige wetenschap wereldwijde waandenkbeelden kunnen voordoen lijkt ondenkbaar. De wetenschap is onaantastbaar geworden, men kan zich niet voorstellen dat corruptie zo groot is dat beleid er door bepaald kan worden. Er is een gedachtegang die je vaak kunt horen: “Er kunnen niet zoveel mensen in het complot gezeten hebben, er zullen altijd klokkenluiders zijn.” “Het was heus wel voorpaginanieuws geweest in de Volkskrant of NRC”. “Een vergissing van die omvang was echt wel eerder uitgekomen”. Op zich zijn deze overwegingen niet onzinnig maar ze zijn ook niet waterdicht. Het gevolg van deze aannames is dat er gestopt wordt met zelf nadenken. Kritisch kijken naar conflicterende feiten wordt niet meer gedaan, ieder belastend tegenbewijs wordt mentaal geblokkeerd. Men vertrouwt op wat de massa denkt en de media voorkauwt. Cognitieve dissonantie kan ook een rol spelen, dat is het fenomeen dat aan diep gewortelde overtuigingen bijna niet te tornen valt, als een verliefde tiener die de mindere kanten van haar vriendje niet kan zien.
Om uw eigen kritisch denkvermogen te testen wil ik u meenemen met het volgende gedachte-experiment. Stel je voor: er is een nieuwe ernstige variant van de Borrelia Burgdorferi, een micro-organisme die de ziekte van Lyme veroorzaakt. In dit gedachte-experiment treden bij 5 procent van de mensen met actieve Lyme ernstige neurologische problemen op. Er zijn twee behandelmethoden uitgeprobeerd, X en Y, en er zijn inmiddels al meerdere meta-analyses (bundelonderzoek) beschikbaar ten aanzien van de werkzaamheid.
-Behandelmethode X kost € 300.000 per behandeling, heeft in 20% van de gevallen zeer ernstige bijwerkingen, vaak erger dan de ziekte zelf. De meta-analyses geven aan dat methode X niet of hooguit een beetje werkt om de ziekte te verhelpen.
-Behandelmethode Y kost € 3 per behandeling, is veilig, heeft geen bijwerkingen en de meta-analyses geven aan dat het niet tot zeer hoge effectiviteit heeft.
Welke behandelmethode zou uw voorkeur hebben? De oplettende lezer heeft inmiddels door dat we het hier hebben niet hebben ziekte van Lyme maar over Covid 19. Behandeling X is een lockdown en behandeling Y gaat om Ivermectine. Lockdowns zijn verplicht en Ivermectine is verboden. Hoe is het zo ver gekomen dat men niet meer in staat is hier nuchter naar te kijken?
In een youtube filmpje (eerder te zien geweest op deze site) is een goed voorbeeld te zien hoe het zo ver gekomen zou kunnen zijn en hoe de wetenschap werkt als financiële belangen op het spel staan. Een wetenschapper, Andrew Hill, die afhankelijk is van subsidies, wordt in een interview ondervraagd over het feit dat hij Ivermectine niet de credits geeft die het verdient. Hill krimpt in elkaar van ellende zodra hij geconfronteerd wordt met zijn gebrek aan ruggengraat en dat hij zich heeft laten beïnvloeden door subsidiestromen van Unitaid.
Een tweede voorbeeld van de kracht van subsidies is Peter Ridd. Hij was een professor aan de James Cook universiteit in Australië en gaf onderwijs over oceanen en het koraal. Hij ging in tegen het narratief dat het koraal van de Great Barrier Reef bedreigd zou worden door klimaatverandering. Hij had daar diverse argumenten voor, een van zijn argumenten was dat het identieke koraal rond Nieuw-Guinea floreerde terwijl de oceanen daar 2° C warmer waren. De James Cook Universiteit was echter erg afhankelijk van klimaatsubsidies en had er financieel baat bij om te volharden in het stervend-koraal-sprookje. Zij besloten in 2016 Peter Ridd de mond te snoeren en uiteindelijk te ontslaan. Het koraal bloeit echter weer als nooit tevoren en Peter Ridd bleek volledig gelijk te hebben gekregen in zijn visie op het koraal.
Ik raad u dit korte interview met Peter Ridd aan om zelf een mening te vormen over dit conflict.
Ik wil nog een laatste voorbeeld geven waarbij u mij op mijn woord moet geloven. Een kennis is werkzaam in een groot ziekenhuis. Zij besloot zich uit te spreken tegen het gangbare Corona-narratief ten aanzien van wetenschappelijke onderbouwing van mondkapjes en lockdowns. Binnen het ziekenhuis heeft toen achter haar rug om een vergadering plaatsgevonden of een arts een dissidente mening mocht hebben. Zij werd op verzoek van hogerhand op het matje geroepen door de HRM en hoofdarts, heeft een officiële waarschuwing gekregen en haar werd opgedragen dat zij binnen de afdeling niet meer mocht spreken over haar visie. Er is geen poging gedaan om medisch inhoudelijk het onderwerp te bediscussiëren, de overheidsprotocollen dienden gedwee gevolgd te worden. De boodschap was duidelijk, op dit onderwerp is wetenschappelijk dispuut verboden en de krachten van bovenaf zijn machtiger dan het vrije woord.
Met deze voorbeelden wordt hopelijk duidelijk dat het “trust the science” enige nuancering behoeft. Wie eenmaal open staat voor de mogelijkheid dat wetenschappelijke aannames incorrect kunnen zijn of wetenschap incorrect door de media kan worden weergegeven en wetenschappers de mond gesnoerd kunnen worden, zal een wereld voor open gaan. Met een beetje nuchtere blik zijn er genoeg voorbeelden van dubieuze aannames. Vooral in de klimaat-, de stikstof- ,corona-wetenschap, maar ook in de monetaire economie grossiert men in pseudo-science. De wetenschap is een uitstekende methode om de waarheid te achterhalen, maar kan net als iedere andere overtuiging op grote schaal misbruikt, verdraaid of gecorrumpeerd worden. Follow the money kan daarbij helpen om andere belangen te vermoeden, mits de geldstroom te achterhalen is. Van de Bill en Melinda Gates Foundation zijn veel van hun 100-en miljoenen donaties openbaar, veel ziekenhuizen en media staan op de pay-roll van Gates. Het is bekend dat Pfizer een boete heeft gekregen van 2,3 miljard voor marketingfraude, maar onbekend is welke fraude niet aan het licht is gekomen. Van onze overheid is bekend, dat zij belastinggeld gebruiken om influencers te betalen en kritische wetenschappers door LIMC (defensie) te laten volgen. Hugo de Jonge, onze vorige minister van volksgezondheid en vaccinaties, is meer dan 5000 miljoen euro belastinggeld kwijtgeraakt. We hadden er een jaar WW of Jeugdzorg van kunnen betalen, waar heeft hij dat geld aan besteed? De US heeft echter het record, daar was 23000 miljard dollar kwijt, baas boven baas op de ranglijst van niet transparante overheden.
De wetenschap is dus minder betrouwbaar dan wij denken als belangen een rol gaan spelen, de kracht van subsidies is groot. Voor mijzelf zal de wetenschap zal altijd mijn baken blijven, maar ik heb wel een gezonde argwaan ontwikkeld en een sterke behoefte alles dubbel te controleren.
