Bismarck and Realpolitik
Otto von Bismarck was de premier van Pruisen en de eerste kanselier van het verenigde Duitsland. Hij bekleedde belangrijke functies in het Duitse Rijk tot aan zijn dood in 1890. Bismarck is een van de meest invloedrijke mannen in de Pruisische geschiedenis. Zijn filosofie geeft ons een onschatbaar inzicht in het gedrag van de “Vreselijke en Onzichtbare Vijand” waarmee we vandaag te maken hebben.
Sommige uitspraken van Bismarck zijn moeilijk te weerleggen. Hij had een flagrante minachting voor politiek, vooral politici.
Om diegenen niet teleur te stellen die geloven dat de Royals vormveranderende reptielen zijn; dit idee werd voor het eerst bedacht door Bismarck, die figuurlijk verwees naar koning George V – koning van Hannover en de hertog van Cumberland. In de aanloop naar de Oostenrijks-Pruisische oorlog van 1866 had Bismarck gevraagd dat Hannover tijdens de affaire neutraal zou blijven. Koning George weigerde, en in plaats daarvan koos hij de kant van de Oostenrijkers. Hannover werd naar behoren verslagen en Pruisen nam het eigendom van de koning in beslag, maar compenseerde hem op passende wijze met Pruisische obligaties. De koning en zijn agenten, die in ballingschap leefden, bleven Pruisen in beroering brengen. De koning van Pruisen en Bismarck waren terecht boos en besloten de obligaties van koning George allemaal in beslag te nemen.
De inbeslagname van deze obligaties werd bekend als “Reptilienfonds”. Bismarck bedacht de uitdrukking omdat hij “de reptielen terug naar hun eigen grotten wilde jagen”. Het Reptilienfonds viel buiten de parlementaire controle en werd in feite Bismarcks persoonlijke black-ops-geld. Bismarck zou dit geld op een niet al te ongelijksoortige manier gebruiken zoals de diepe staat hun geld tegenwoordig gebruikt: omkoping en het controleren van de MSM.
“It was this secret fund that Bismarck used in 1871 to bribe the Bavarian King Ludwig II to write to Wilhelm I of Prussia and urge him to take the imperial crown.”3
“ It was well-known that Bismarck had systematically bribed the biggest news agency of Imperial Germany, Wolffs Telegraphisches Bureau (W.T.B.).”4
Bismarck was ook een fervent aanhanger van de autocratische heerschappij van de koning over Pruisen. In de voetsporen van Hegel deed het individu er niet toe als het om staatszaken ging, en zou daarom worden gevraagd om de staat gewillig te onderwerpen en te dienen wanneer dat nodig was. Amerika en het idee van een vrije natie waren een gruwel voor Bismarck.
Om de een of andere vreemde reden was Bismarck verbijsterd over de moedertaal van Amerikanen. Welke taal hij verwachtte dat Amerikanen zouden spreken, zullen we misschien nooit weten.
Bismarck breidde ook het idee van Frederik de Grote uit van “verlicht despotisme”; het idee dat autocratische heerschappij volledig gerechtvaardigd is als de heerser het leven van zijn burgers verbetert. Gecentraliseerde, autocratische heerschappij is het wezenlijke element van het socialisme, waarbij een heersende klasse van adellijke elites weet wat het beste is voor alle anderen. Daarom staat Bismarck bekend als de man die de eerste officiële verzorgingsstaat ter wereld heeft gebouwd.
De link waar deze uitspraak van Bismarck uit komt.
In tegenstelling tot de Jacobinmag is welzijn een kernprincipe van het socialisme. Bismarck gebruikte dit principe eenvoudig in zijn voordeel. Zoals alle ‘nobele’ socialisten, was Bismarcks deugdzaamheidssignalering namens de armen van Duitsland gewoon de rechtvaardiging voor het opleggen van meer belastingen. Terwijl sommige van die belastingen naar welzijnsprogramma’s zouden vloeien, zou het grootste deel van het ingezamelde geld worden doorgesluisd naar de ware passie van Bismarck en Pruisen; Oorlog.
Alles bij elkaar genomen was het vermogen van Bismark om de staat Pruisen in de richting van Duitse en Europese dominantie te manoeuvreren vergelijkbaar met die van Frederik de Grote. Zijn grootste bijdrage was de verfijning en toepassing van Realpolitik.
‘Supremacy of the State’ was de ideologie van Bismarck en alle diplomatie en beleid moeten dit resultaat mogelijk maken. Realpolitik zegt dat de wet van de macht de wereld van staten regeert. De staat Pruisen en zijn ideologie waren de topprioriteit van Bismark, en dat moet ook de topprioriteit zijn van elke burger. Politiek, en vooral de ergernis van democratie, moet altijd terzijde worden geschoven als het gaat om de existentiële zaken van de staat.
Diplomatie was een vuile zaak en Bismarck wist dat maar al te goed. Om Pruisen te laten overleven en bloeien, moesten pragmatische en impopulaire beslissingen worden genomen. De politiek moet uiteindelijk de staat dienen of verdomme uit de weg gaan. Zoals graaf Mirabeau opmerkte: “Oorlog is de nationale industrie van Pruisen.” Bismarck zorgde ervoor dat Pruisen niet van deze traditie zou afwijken.
Er zijn veel voorbeelden van de kracht van Bismarcks Realpolitik. Het spionagenetwerk van Pruisen was destijds het beste ter wereld. Het inlichtingennetwerk bood Pruisen een enorm voordeel en Bismarck gebruikte het volledig. Zijn meedogenloze veiligheidschef was Wilhelm Stieber. Beschouwd als een van de gemeenste mannen die ooit hebben geleefd, was Stieber verantwoordelijk voor het bouwen van de propagandamachine van Pruisen, evenals de man die direct contact had met Karl Marx in Londen. In 1867 had Stieber een complot ontdekt om de Russische tsaar Alexander II te vermoorden tijdens een bezoek aan de Franse keizer Napoleon III. Toen hij het complot rapporteerde aan kanselier Bismarck, was zelfs Stieber verrast door de reactie van de kanselier op het evenement.
Volgens Bismarck moest alles in het voordeel van Pruisen worden gebruikt. Denk aan de Pruisische oorsprong van het marxisme, Karl Marx – optredend als een aanwinst voor Pruisen, geagiteerde en geradicaliseerde Russische socialisten. Dit leidde tot de vorming van terroristische cellen en uiteindelijk tot de moord op tsaar Alexander II in 1881. Van de tsaar werden zijn benen afgeschoten en bloedde dood. Het evenement werd destijds beschouwd als de 9-11 van Rusland, schokte de burgers en destabiliseerde het rijk volledig. 33 jaar later brak WOI uit. Rusland was een volledig verzwakte staat. In 1917 hielp de Duitse keizer Vladimir Lenin en de bolsjewistische revolutie rechtstreeks. Kort daarna werd de machtige Romanov-familie in een kelder afgeslacht. De destabilisatie van Rusland in de 19e eeuw en de uiteindelijke ineenstorting was een unieke Pruisische aangelegenheid en een die briljant werd georkestreerd door Bismarck.
Realpolitik werd niet alleen gebruikt in een complot tegen Rusland. Alle grote Europese mogendheden stonden vierkant in het vizier van Bismarck. Zijn uiteindelijke doel was om een verenigd Duits rijk te stichten waarbij zijn Pruisische koning tot keizer werd uitgeroepen. Tegelijkertijd zouden andere Europese mogendheden op hun knieën worden gebracht door verpletterende militaire nederlagen en verdragen die de suprematie van Pruisen op het wereldtoneel verzekerden. Dit was Bismarcks betekenis van oplossingen met “bloed en ijzer”.
In elk conflict stuurde Bismarck zijn inlichtingenagenten vooraf om de situatie te beoordelen en de vijand in een verliezende oorlog te agiteren. Denemarken was het eerste doelwit. Propagandacampagnes schilderden de Deense koning af als een tiran die ten onrechte het Noord-Duitse grondgebied van Sleeswijk-Holstein als onderdeel van de Deense staat in handen had. Pruisen vormde een alliantie met Oostenrijk en verpletterde Denemarken in een paar maanden. In het Vredesverdrag van Wenen van 1864 verloor Denemarken Sleeswijk-Holstein en werden de gebieden onder Oostenrijks-Pruisisch bestuur geplaatst. Dit leidde tot de volgende oorlog.
Pruisen en Oostenrijk waren het onmiddellijk oneens over de manier waarop Sleeswijk-Holstein moest worden bestuurd. Dit was een briljante zet van Bismarck. Het meningsverschil werd ongetwijfeld door hem geagiteerd en zou uiteindelijk leiden tot een oorlog tegen Oostenrijk. Belangrijker was dat veel van de kleinere Duitse staten in de oorlog de kant van Oostenrijk kozen, precies zoals Bismarck had gehoopt. In 1866 verklaarde Pruisen de oorlog aan Oostenrijk en had het binnen een paar maanden verpletterd. De voorwaarden voor overgave waren eenvoudig; Pruisen kon de Duitse staten die tegen hen waren annexeren en Oostenrijk mocht er verder niets over te zeggen hebben.
De laatste oorlog zou een paar jaar later tegen Frankrijk zijn. Frankrijk verkeerde in een staat van voortdurende destabilisatie, vooral na de revolutie van 1848 die werd geïnspireerd door het communistische manifest van de Pruisische Karl Marx. Bismarck zorgde ervoor dat Frankrijk in een staat van chaos bleef, een situatie die de Franse keizer, Napoleon III, verachtte. Om zout in de wonde te wrijven, claimde de familie Hohenzollern rechten op de Spaanse troon. Napoleon stuurde een ambassadeur naar de Pruisische koning Wilhelm en smeekte hem om geen Hohenzollern toe te staan de Spaanse kroon te accepteren, wat Wilhelm weigerde. Bismarck lekte met zijn nep-mediamachine een vervalste opname van de bijeenkomst die de Fransen afschilderde als tirannieke idioten.
Het was te veel voor Napoleon III. Hij verklaarde in 1870 de oorlog aan Pruisen en werd binnen zes maanden definitief verpletterd. Beschamend genoeg werd Napoleon III halverwege de oorlog gevangengenomen en gedwongen getuige te zijn van een belegerd en gebombardeerd Parijs, dat zich uiteindelijk een paar maanden later overgaf. Het Verdrag van Frankfurt werd ondertekend, waarbij Pruisen de regio Elzas-Lotharingen kon assimileren, en Frankrijk werd gedwongen 5 miljard frank aan Pruisen te betalen.
Deze oorlogen stonden bekend als de “Duitse eenwordingsoorlogen”. Alle Duitse staten vormden nu een federatie en in januari 1871 werd de Pruisische koning Wilhelm I, uit het huis Hohenzollern, tot Duitse keizer gekroond in de Spiegelzaal in Versailles.
In datzelfde jaar ondertekenden Amerika en Groot-Brittannië het Verdrag van Washington. De keizer werd uitgeroepen tot de laatste arbiter in alle geschillen met betrekking tot het verdrag. Met Rusland gedestabiliseerd, Frankrijk en Oostenrijk op de hielen gezeten, Duitsland verenigd en de keizer die toezicht hield op de geschillen tussen Amerika en Groot-Brittannië, leek het erop dat Pruisen de controle had over het grootste deel van de westerse beschaving.
Propaganda, spionage, bedrog, omkoping, moorden, black-ops, revoluties en oorlog; allemaal gefinancierd door het belasten van burgers door het opleggen van ’s werelds eerste socialistische verzorgingsstaat. Je zou je kunnen vergissen, dit was de wereld waarin we vandaag leven, maar dit waren de instrumenten en methoden die door Bismarck werden gebruikt en die Pruisen naar wereldheerschappij brachten.
Bismarck had Realpolitik met succes in de moderne tijd gebracht.
( Wordt vervolgd )
Het originele artikel van Will Zoll
