Voorheen waren media op jacht naar zogenaamde Nazi´s.
Aangezien er in Nederland en in de VS weinig te vinden zijn, weken vooral uit naar landen als Oekraïne.
Daar konden ze hun hart ophalen met hun wijzende vingertje van het voorbeeldige westen.
Nog een leuk weetje: Zelfs FACEBOOK censureerde deze, nu door westerse leiders opgehemelde criminele en niets ontziende nazi´s die er niet voor schromen menselijke schilden te gebruiken, als ongepast.
“AZOV HATESPEECH NIET GEWENST”, aldus Facebook.
https://www.rferl.org/a/ukraine-facebook-bans-azov-hate-speech-moving-elsewhere/29884807.html
Nu zet dezelfde criminele mainstream media aan tot het blind ondersteunen van Oekraïne. Mensen lopen met vlaggen van de Oekraïne, geen flauw benul hebbende wat er speelt.
Nog niet te spreken over het feit dat de media hen zo manipuleert omdat nog veel meer oorlogen aan de gang zijn en een genocide op blanke boeren waar niemand het over heeft, terwijl ze verdorie vrijwel onze taal spreken in Zuid Afrika.
Niemand die zich ook maar druk maakt over die oorlogen. Maar de deugders liggen zogenaamd wakker van Oekraïense burgers. Nou, ik denk dat ik er wakkerder van lig dan hen. Het doet mij echt pijn om te zien. Ik ken de historie van het land een beetje.
Ik steun alle onschuldige burgers van Oekraïne en van Rusland maar situaties zoals deze ontstaan en de NAVO had dit kunnen voorkomen en de EU met hun expansiedrift moet zichzelf eens een grote spiegel voorhouden.
De hypocrisie over Oekraïne is schrijnend en de rol van de media en politici hierin verdienen een strafrechtelijk onderzoek en alle verantwoordelijken horen thuis achter slot en grendel.
Nazi´s vechten nu met Amerikaanse en Europese wapens. Het is de wereld op ´n kop en dat zegt veel. Heel veel.
En uitgebreide stukken, zoals dit stuk vertaald door EJBRON, worden afgedaan door diezelfde criminele media als “desinformatie”. Het is een schande. Dictatuur is iets van het Westen geworden. Hufters!
Het volgende is vertaald door EJBRON:
Nazisme in Oekraïne
Acht jaar geleden stak een nazistische meute het vakbondsgebouw van Odessa in brand en vermoordde voor draaiende camera´s tientallen mensen, die in onze media alleen maar “pro-Russen” genoemd worden. Wat er nu in de Oekraïne gebeurt, is het gevolg van deze misdaad en van de omgang met dit vlammend signaal.
Het is vandaag acht jaar geleden, de 2e mei 2014 in Odessa, het verzwegen bloedbad – maar zijn gevolgen brachten ons inmiddels aan de rand van een wereldoorlog. Gevolgen, die verhinderd zouden hebben kunnen worden. De moorden in Odessa zorgden voor een wond, die te helen was, in de eerste dagen, in de eerste maanden. Maar hij werd een branderig gezwel, dat het westen van Europa centimeter voor centimeter vergiftigt.
Steeds opnieuw probeer ik nieuwe zinnen voor hetzelfde gebeuren te vinden – en voor ontwikkelingslijnen die van daaruit naar het heden leiden. De eerste langere tekst daarover komt uit januari 2015. Destijds waren de aanslagen op het satirisch tijdschrift “Charlie Hebdo” in Parijs gebeurd, en alle media berichtten onophoudelijk over “Je suis Charlie”; er werd opgeroepen tot grote manifestaties en van alle kanten werden de “Europese waarden” bezworen. Ik kon bij deze aanblik alleen maar aan Odessa denken en aan hoe anders daar op gereageerd werd, namelijk helemaal niet (ik hoop dat men mij zal vergeven wanneer ik uit mijn oude teksten citeer; voor een beter begrip zet ik het jaartal aan het eind van elk citaat).
“Want wanneer er één zaak was (en meer dan deze ene zaak was er nooit), een enige, waarin al het gepraat van Europa een ware kern had,dan betekende deze ware kern ´Nooit meer fascisme´. Veel meer was het niet; de barbarij van het kolonialisme werd, op de een of andere manier, nooit beëindigd, de waarneming van de overige wereld bleef altijd vertroebeld door een racistisch filter, en elk sociaal recht was blootgesteld aan de hardheid van de marktorde. Veel is er uiteindelijk niet omzeild in al die gevechten van de 20e eeuw.
Alleen dit ene was, in elk geval na de dood van Franco, in Europa realiteit – nooit meer fascisme. Het is in Odessa in brand gestoken, en de as werd door het zwijgen daarna in alle windrichtingen verstrooid.
Er bestaan gebeurtenissen die een geschiedkundig verhaal in verschillende delen breken. Zo´n gebeurtenis was deze 2e mei; daarna waren er mensen, die ervan wisten, die de ontsteltenis en de rouw om de slachtoffers deelden – en anderen, die dit niet wilden waarnemen. In 2016 bracht Rusland een resolutie in de VN-veiligheidsraad in, waarin de opheldering van het bloedbad werd geëist. Ze werd afgewezen.
“De joelende menigte voor het brandende gebouw. De meisjes, die op de grond hurken en Molotov-cocktails vullen. Er zijn ongelukken. Dat was iets heel anders; een daad van barbarij, die bereidwillig door honderden mensen werd gepleegd. Die werd bejubeld. Werd gefilmd en uitgezonden.
Er bestaan momenten, die de grenzen van het menselijke op zo´n vreselijke manier overschrijden, dat je denkt dat zelfs de Aarde zou moeten stoppen te draaien.
Het was het zwijgen na Odessa, dat na Kiev de boodschap doorgaf dat alles zou zijn toegestaan. Dit zwijgen heeft ontelbaar veel mensen het leven gekost. Zonder dit zwijgen zou de oorlog in de Donbass er niet geweest zijn. Zij allemaal, Atai, Eigendorfs, Bidder, al die andere misleiders en verdraaiers, zijn handlangers van deze misdaad.
Er zijn mensen in dit land die zich antifascisten durven noemen en smoezen met de mensen die achter het bloedbad zitten, en er zijn nog steeds veel te weinig mensen die hen daarvoor in hun gezicht spugen. Ze wandelen door de straten als fatsoenlijke mensen.
We kunnen nu zien hoever dit smoezen gaat. Het gaat tot aan blauw-gele hakenkruisen op Sovjet-Russische gedenkplaatsen hier in Duitsland, tot aan de levering van tanks aan de Oekraïne, tot aan de verheerlijking van de daders van Odessa in Duitse tv-uitzendingen. Omdat ze nu zo dapper de Oekraïne tegen Rusland verdedigen, een Oekraïne, dat zich helemaal niet tegen Rusland zou hoeven verdedigen wanneer na Odessa dit afschuwelijk zwijgen en deze ongeremde kliek er niet geweest zouden zijn.
Men kan nog steeds de documentaire “Lopend vuur” (Engels ondertiteld) van Ulrich Heyden op internet vinden; ze maakt nu net zo weinig deel uit van het officiële Duitse verhaal over de Oekraïne als in het jaar 2015, toen ze ontstond. Maar aan de andere kant van de scheuring, die deze dag door Europa heeft getrokken, werd deze verschrikking gezien op het moment dat ze plaatsvond.
“Het waren duizenden, tienduizenden, die de gebeurtenissen live volgden. Die zagen hoe uit de gelederen van de nazi´s de brandbommen vlogen, hoe mensen, die voor het vuur uit het raam sprongen, achter het vakbondsgebouw doodgeslagen werden, hoe stormtroepen van de fascisten deuren intrapten, mensen door de gangen sleurden, hoe na het blussen van de brand in de kleding van de doden naar mobiele telefoons en notitieboekjes werd gezocht. ´Zijn die van ons?´, luidde de vraag in de chat die de livestream over de Krim begeleidde, en de presentator antwoordde: ´Dat zijn de nazi´s, alle streams zijn van de nazi´s.´ (2017)”.
Er bestaat een zin, die in de commentaren over deze stream destijds steeds maar weer opdook, de ene toeschouwer na de andere: “Vandaag is wat mij betreft de Oekraïne overleden.” Kun je dat voelen, het moment waarop zo´n scheuring ontstaat, kun je herkennen hoever de gevolgen zouden gaan? Je kunt het vermoeden. Je kunt de beelden niet vergeten. Nooit. Dat is iets anders dan de gehuichelde ontsteltenis die een John Kirby of een Ursula von der Leyen voor de camera tentoon spreiden. Dat gaat tot diep in je merg – en om het even wat daarna zal volgen, je weet dat je een keuze hebt gemaakt, je hebt jezelf een verplichting opgelegd tegenover de mensen die men in deze ogenblikken niet kon bijstaan. Wanneer ik nu met lijf en ziel niet in staat ben om de houding van de westelijke politici anders dan met verachting en afschuw te bekijken, dan ligt dat aan de uren, waarin zich de gruwel van Odessa op het beeldscherm ontplooide en ik niets anders kon doen dan huilend toe te kijken, om in ieder geval te getuigen.
Reportage over Oekraïense neo-nazi´s
Beste voorbeeld van dictaturen? Kijk naar het Westen
“Zo onzichtbaar de gebeurtenissen van die dag hier zijn, aan de andere kant van het door de NAVO getrokken front zijn ze aanwezig en verstrekkend. Een herstel van vreedzaam nabuurschap met Rusland zou als voorwaarde hebben dat de breuk geheeld wordt die op deze dag ontstond; dat het Westen waarneemt wat er gebeurd is, in zijn hele schokkende historische kwaliteit, en vergiffenis vraagt voor zijn schandelijke zwijgen. (2017)”
Heeft iemand in de Duitse politiek er over nagedacht wat deze beelden, deze gebeurtenissen aan de andere kant veroorzaakten? Hoe het voelt om deze geesten van het Hitler-fascisme te zien, hoe zij zij hun blinde haat op mensen uitleven, die wekenlang vreedzaam geprotesteerd hadden? Hoe het wordt gezien wanneer een Andrei Parubij, een van de machtigste politieke figuren in de Oekraïne in al die jaren na de Maidan, op de dag voor het bloedbad een ontmoeting heeft met vertegenwoordigers van de Rechtse Sector? Wanneer daarna de door het Westen geïnstalleerde regeringen, de een na de ander, elke vervolging van de daders weigeren? Wanneer in eigen land miljoenen mensen het slachtoffer werden van gelijksoortige gruweldaden en nog eens miljoenen hun leven lieten om een einde te maken aan deze gruwel?
Hoeveel groter moeten dan de afschuw en woede zijn van hen, als deze mij al bijna verscheuren. Hoe kan men niet begrijpen hoe diep die bedreiging wordt gevoeld, gevoeld moet worden, in Rusland, wanneer zoiets, dat in Odessa woedde, zwaarbewapend aan de eigen grens staat? En als men daarover lacht en over de doden in de Donbass…
“Men hoeft, om verantwoording te herkennen, niet op samenzweringen terug te grijpen of concrete commandostructuren bewijzen. Men hoeft alleen maar te kijken naar die momenten in de ontwikkeling, waarop zonder al te grote problemen een ander handelen, een andere reactie mogelijk geweest zouden zijn.
Lees hier verder bij onze vrienden en collega´s van EJBRON:
https://ejbron.wordpress.com/2022/05/02/long-read-de-brand-die-de-wereld-bedreigt-werd-in-odessa-gesticht/
EJBRON vertaalt veel interessante stukken uit buitenlandse media en is nuttig om in uw favorieten te zetten.
