INLEIDING

Binnen twee jaar heeft het regime alles wat met burgerlijke vrijheden te maken heeft vertrapt, gereduceerd tot een vage droom uit een ver verleden. Mondluierdragende sekteleden van de Heilige Coronakerk hebben gentherapie ondergaan en doen mee aan een medicijnexperiment waarvan niemand de gevolgen kan voorspellen. Intussen werpt het regime het plebs wat brokjes toe om hun ‘goede’ kant te laten zien. In dat opzicht verschillen ze niets van echtgenootmeppende kerels, kindermisbruikers of de eerste beste bankrovers. Gijzelaars, lees de meerderheid van de bevolking, ziet elke marginale vermindering van de druk op de sociale context of economie als een gebaar van goede wil. Ze denken dat corona met de bullshit die eraan vastplakte, voorbij is. ‘We mogen weer’, zie je overal. Als kleine kinderen die van papa en mama weer buiten mogen spelen. Maar voorbij is het uiteraard niet. Het doel van de huidige schijnvrijheid is hen nog meer te binden aan hun eigen onderdrukker. Hoe dat proces precies werkt, zie de uitleg in het artikel De psychologie van de hoax – Deel 4 Het Stockholmsyndroom.

Ondanks de stellige belofte dat er geen economische crisis zou komen, hebben leden van het regime zitting in het World Economic Forum dat als motto hanteert: ‘Gij zult niks bezitten en gelukkig zijn’. Toch raar zou je denken uit de mond van de rijksten ter aarde. Het label dat ze op de operatie geplakt hebben, noemen ze The Great Reset. Er zou bovendien geen crisis komen, dus wat valt er te ‘resetten’? Maar blijkbaar is het allemaal stuk en gaat de ‘elite’ of wat daarvoor door moet gaan, de wereld opnieuw opbouwen onder het motto ‘Build Back Better’.

Maar laten we er geen doekjes om winden, de wereld zoals we die nu kennen, is het resultaat van jarenlang wanbeleid van het collectief politiek gepeupel grotendeels aangestuurd door Big Pharmaffia, Big Argromaffia, enz., enz. Politici beloven altijd dat hun Persoonlijk Ingrijpen in kwestie zus en zo zal alles beter maken. Althans, dat is de rode lijn bij elke verkiezing van onverschillig welke bestuurslaag. Nu claimen dezelfde prutsers dat ze het beter gaan doen. En op grond waarvan moeten we daar dan vertrouwen in hebben? Resultaten uit het verleden? Ik zie geen enkele fundamentele verschuiving in de wijze van functioneren of intrinsieke kwaliteit van het bestuurlijk politiek-ambtelijk apparaat dat daartoe aanleiding zou moeten geven.  Dus laten we eens kijken hoe dat ‘bouwen’ vorm en gestalte krijgt, welk resultaat het oplevert.

In Build Back Better?!?! – Deel 1 besprak ik de diepdroevige resultaten van voorgaande regimes op het gebied van infrastructuur. In dit deel kijken we wat ze er van bakken op het gebied van drugsbeleid.

DEEL 2 – DRUGSBELEID

Het regime is, naar hun eigen zeggen, uiterst bezorgd over onze gezondheid. Uiteraard is dat een LEUGEN in hoofdletters. Kijk maar naar hun structurele, aanhoudende, jarenlange bezuinigingen op de zorg waar we nu, tegen volle betaling van onze premie ziektekostenverzekering, van mogen ‘genieten’. Wachttijd om even bij de internist langs te mogen; 2,5 maand. Jaja, het regiem heeft het beste met ons voor. Maar woorden en daden zijn niet hetzelfde. Dat geldt ook voor drugs en de War on Drugs. Drugs zijn streng verboden maar desondanks kun je overal in Nederland binnen een uur onverschillig welke drug scoren. En het drugsgebruik is ondanks het verbod, dat niks helpt uiteraard, wijdverspreid, zo blijkt uit cijfers van het Trimbos-instituut.

Bij het woord drugs denken de meeste mensen aan cocaïne, ecstasy (MDMA), heroïne, wiet, crack, speed, enzovoort. Maar kijk je op de site van de Jellinek-kliniek daar staan alcohol en tabak als eerste genoemd. En die kun je gewoon over de toonbank kopen. Die twee zijn volkomen legaal en niemand zal ontkennen dat het gebruik van daarvan géén gezondheidseffecten heeft. Een uurtje snuffelen op die site en er gaat een wereld voor je open. Slaap- en kalmeringsmiddelen bijvoorbeeld vallen ook onder drugs. Die worden steeds meer en meer voorgeschreven tot groot genoegen van Big Pharmaffia. Op de site van de Jellink kliniek staat een verbazingwekkend aantal drugs genoemd. De rode lijn is simpel. Ze zijn allemaal verboden op twee na: alcohol en tabak. En eentje bungelt er tussenin, cannabis.

Coffeeshops

In 1976 wordt de Opiumwet gewijzigd. Vanaf dat moment wordt onderscheid gemaakt tussen hard- en softdrugs. Met deze wetswijziging trachtte de staat de aanpak van harddrugs en cannabis van elkaar te scheiden. Eind jaren tachtig blijkt dat de verkoop van softdrugs voornamelijk in zogenaamde coffeeshops plaatsvindt.

Dan komt er, hoe oer-Hollands, officieel (!) gedoogbeleid. Zo voert in 1991 het Openbaar Ministerie (OM) het AHOJG-beleid in. Die letterbrij staat voor: geen Affichering (reclame), geen Harddrugs, geen Overlast, geen Jeugdigen, geen Grote hoeveelheden. Blijkbaar zijn coffeeshops effectief in het afschermen van harddrugs want na verloop van tijd wordt er gelegaliseerd. De bijbehorende wetgeving was zo krom als een rechte banaan. Coffeeshophouders mochten wel wiet verkopen maar mochten het niet aan de achterdeur inkopen. Ook het kweken van wiet was, en bleef, verboden. Hoe je dit aan mekaar kan rijmen, geen idee. Maar daar ben niet verward genoeg voor, denk ik. Zo niet het CDA onder leiding van Van Agt (CDA), een rechtsconservatieve figuur die de bijbel duidelijk boven op de Grondwet had gespijkerd. Het CDA dichtte coffeeshophouders kwaliteiten toe als waren ze de Heere zelve. Ook de Heere schiep immers uit het niets. Weliswaar hemel en aarde maar dat is slechts een gradueel verschil.

De coffeeshopexploitant mag slechts 500 gram handelswaar in de shop hebben. Meer is een misdrijf. Meer dan 500 gram per dag verkopen à 5 gram per klant is prima. De exploitant moet dan wel meerdere keren per dag illegaal (!) inkopen. Daar moet hij een logistieke keten voor hebben met mensen die in principe crimineel zijn. Want kweken mag niet. Onthoud deze even… Bovendien geeft die achterdeuraankoop overlast. Overlast die de uitbater moet voorkomen. En tja, dan ligt ook straathandel voor de hand (= overlast en illegaal). Nog gekker is dat die 500 gram niet legaal is. En ook daar is officieel gedoogbeleid voor!

Om dat inkoopgedoe en overlast te voorkomen, kochten diverse coffeeshopuitbaters groter in en bewaarden het elders. Het OM vervolgde daarop een aantal van hen en stootte diverse malen de neus toen ze bij de rechter kwamen onder andere in Almelo. Het OM ging meerdere malen in hoger beroep bij het gerechtshof maar ving bot in Amsterdam, Arnhem, Leeuwarden en Den Bosch. Kort gezegd, zolang er niet meer dan 500 gram in de zaak is, is er eigenlijk niet echt een probleem. Exit OM.

Mislukt beleid coffeeshops

Tussen de regels door lees je in het gevoerde coffeeshopbeleid een constante groei van de markt voor soft- en harddrugs. En de daarbij behorende halfslachtige maatregelen van de Staat DDR Nederlanden om die groei te remmen. Het niveau Hansje Brinker met zijn vingertje in de dijk die probeert te voorkomen dat de dijk gaat doorbreken terwijl links en rechts al een enorme dijkdoorbraken zijn. Een samenvatting.

Zo kwam er in 1999 de wet Damocles. Nu kon een burgemeester zich rechtstreeks bemoeien met wat er in coffeeshops gebeurde. Zelfs met de legaleverkoop (!) van wiet. In 2000 worden de AHOJG-criteria verder aangescherpt maar tegelijk mogen lokale burgervaders op eigen houtje met politie en justitie gaan bepalen hoeveel voorraad een coffeeshop in huis heeft. Het wordt er niet duidelijker op.

In 2003 wordt de wet BIBOB ingevoerd. Die behelst een integriteitsbeoordeling van bedrijven bij een vergunningsaanvraag. Coffeeshophouders worden zo van ‘contacten met criminele organisaties’ afgehouden. Pardon? Kweek van wiet is verboden, inkopen aan de achterdeur is verboden maar de overheid staat wel coffeeshops toe?!?! Hoe gaat die ondernemer die contacten vermijden? Begrijpe wie begrijpen kan. En dan nog de gotspé van een overheid die integriteitsbeoordelingen gaat uitvoeren. In bestuurskringen tiert corruptie en nepotisme weliger dan de wiet in menig wietkwekerij!

In 2011 informeert Opstelten, lid van het eerste regime Rutte met ook het nodig op zijn kerfstok, de Kamer: ‘De handel in drugs is vergroot, geprofessionaliseerd en vercommercialiseerd’. Over open deuren gesproken. Die conclusie trekt iedereen die zich een paar uur inleest. Maar de urgentie die daarvan uitgaat, voorkomt verder bestuurlijk aankleuteren niet uiteraard.

Er volgt het Beslotenclub- en Ingezetenencriterium. Je mot lid worden van de shop en in de plaats zelf wonen. Ach gut, zou dat de straathandel nu echt tegenhouden? In tegendeel zelfs; het B&I-criterium is een doodgeboren kindje uiteraard. Want al snel wordt de keutel ingetrokken op het beslotenclub-verhaal. De coffeeshophouder wordt verplicht paspoort of ID-card te checken voor verkoop. Buiten staan de lui van elders te wachten om de legaal binnen gekochte wiet over te nemen…  Dan komt het afstandscriterium. Dat moet coffeeshops uit de buurt houden van scholen en dergelijke. Tja, dat werkt natuurlijk.

In 2015 verschijnt het rapport ‘Het failliet van het gedogen’ met als ondertitel Op weg naar de cannabiswet. Daarin worden scenario’s uitgewerkt over cannabis; vrijgeven, niet vrijgeven, de voor- en nadelen van beide scenario’s. Inmiddels is het 2021 en het vierde regime Rutte is nog steeds niet zover dat ze een zinvolle beslissing hebben genomen.

Volgens het CBS bedroeg de omzet van productie van nederwiet in 2018 zo’n 4,8 miljard. Dat was 3,2 miljard meer dan eerder geschat… En, geloof het of niet, wegens die illegale omzet, waar de staat niks aan verdiende, moest Nederland extra afdragen aan Brussel omdat onze economie groter was dan becijferd. Logisch, toch?

Coffeeshopbeleid mislukt. War on Drugs een fabeltje

Volgens het rapport Count the Costs uit 2011 van voormalig president van Brazilië Fernando Henrique Cardoso, zijn de kosten van de bestrijding van drugs groter dan het behaalde voordeel van die bestrijding. Topstukken doen stevige uitspraken over de War on Drugs. Een paar quotes:

Nigel Inkster, onderdirecteur MI6: ‘Ons onderzoek toonde aan dat de zogenaamde War on Drugs de nationale veiligheid ondermijnt. Hele gemeenschappen worden verwoest door een epidemie van drugsmisbruik en misdaad. Verslaafden worden gemarginaliseerd en gestigmatiseerd en gewone, gezagsgetrouwe burgers gecriminaliseerd omdat ze een niet gelegaliseerde drug gebruiken.’

Jeffrey Miron, hoogleraard Economie Harvard: ‘Drooglegging creëert geweld want het drijft de drugsmarkt ondergronds. Dit betekent dat kopers en verkopers hun geschillen alleen met geweld kunnen oplossen en niet via de geëigende weg van de rechtspraak. Geweld was ook de norm in de alcoholindustrie tijdens de Drooglegging (VS 1920-1933). Maar niet ervoor en ook niet na de opheffing. Geweld is het resultaat van politiek beleid dat een zwarte markt stimuleert. Niet het product of de activiteit zelf.’

Het rapport somt de effecten op: meer dan 100 miljard per jaar voor de bestrijding zonder meetbaar resultaat, het drugsmilieu parasiteert op de zwakste gemeenschappen, ondermijnt veiligheid en wakkert conflicten aan, heeft enorme milieueffecten door ontbossing en vervuiling, creëert misdaad en verrijkt criminelen, is een bedreiging voor de volksgezondheid, verspreid ziekten, ondermijnt mensenrechten, stimuleert stigmatisering en discriminatie.

En tenslotte, de meest schokkende conclusies: (1) de politiek negeert wereldwijd lering te trekken over wat voor ieder weldenkend mens overduidelijk is; de War on Drugs is hopeloos verloren. En (2) staan niet of nauwelijks open voor alternatieven.

Situatie Nederland

De politieacademie concludeert in 2018 dat Nederland een toppositie heeft in de internationale wereld van synthetische drugs. De straatwaarde van in Nederland geproduceerde xtc en amfetamine bedraagt naar schatting een kleine 19 miljard Euro. Dat is vergelijkbaar met de omzet van Albert Heijn. Let wel, we hebben het over slechts twee drugs. In Nederland alleen. Voor nederwiet en hasj wordt de omzet geschat op een kleine 9,6 miljard. Cocaïne 6,8 miljard. Heroïne 5,7 miljard. Het totaal wordt geschat op meer dan 41 miljard. En, zo blijkt na wat meer spitwerk, al die cijfers zijn aan de conservatieve kant en gebaseerd op onderschepte, gesmokkelde drugs. Aangenomen wordt dat slechts 10% van de gesmokkelde drugs wordt onderschept. Andere bronnen hebben het over 2%. Dan wordt de omzet van al die andere drugs als crack, methamfetanine, GHB, ketamine, smartdrugs, poppers, paddo’s, enz., enz., nog niet meegerekend.

Tegenover de omzet van drugs van meer dan 41 miljard in Nederland  staat 12,6 miljard van de begroting van politie en justitie. Daarvan wordt 75% uitgegeven aan het bestrijden van drugs en drugsbezit en dan nog voornamelijk wiet. Bovendien blijkt dat het overgrote deel van de arrestaties voor bezit; de eindgebruiker en kleine straatdealer. De echte grote jongens blijven buiten schot. En als er al eens eentje gepakt wordt is dat slechts een pyrrusoverwinning, een overwinning die zoveel inspanning kost dat het in feite een nederlaag is. Het ontstane vacuüm wordt onmiddellijk gevuld bovendien. Verder is de drugsrelateerde criminaliteit daar nog niet bij gerekend zoals inbraken, (fiets)diefstallen, zakkenrollerij, etc., etc.

Hoeveel villa’s en Ferrari’s kun je hebben?

Al dat drugsgeld dat wordt verdiend, moet worden witgewassen. We laten even de kleine straatdealer buiten beschouwing. Die kan zijn winsten wel kwijt via de boodschappen, wat kleinere luxeartikelen. Bij de tussenhandel wordt het al wat lastiger maar bij de grote jongens, dan praten we over honderden miljoenen, sterker, tientallen miljarden. Bedenk dat in dergelijke circuits een transactie cash wordt voldaan. Het geld wordt letterlijk gewogen; zoveel vuilniszakken van x kilo biljetten van 250 Euro. In die geest… Hou even in gedachten die 12,6 miljard jaarbudget van politie en justitie.

Bij het witwassen van honderden miljoenen, miljarden, moet je groots gaan investeren in vastgoed, aandelen, bedrijven. De hulp van banken is daarbij onontbeerlijk. In 2009 werd ontdekt dat twee grote banken, HSBC en Wachovia rechtstreeks betrokken waren bij het witwassen van drugsgeld. Tussen 2003 en 2008 was alleen Wachovia al verantwoordelijk voor 420 miljard! Van zegge één kartel. De straf voor Wachovia? Uitgestelde vervolging en verbeurdverklaring voor in totaal 160 miljoen, 2% van de winsten van dat jaar. De directie inclusief aandeelhouders moesten aan de zuurstof van het lachen. Het Sinoloa-kartel alleen al verdient jaarlijks 3 miljard. De Latijns-Amerikaanse kartels bij elkaar, 64 miljard. En dat alles alleen aan cocaïne. De rest is dan nog niet meegerekend.

Maar ook dichterbij is het raak. De Rabobank werd in 2017 vervolgd wegens het witwassen van drugsgeld. In 2018 schikte de Rabobank voor 298 miljoen. De ING? Zelfde verhaal. De ING schikte voor 775 miljoen om strafvervolging te ontlopen. Als je dik genoeg in de centen zit is de Staat DDR Nederlanden best bereid zich om te laten kopen. Zero tolerance is alleen voorbehouden aan de kleine eindgebruiker en kleine dealer of de bijstandsmoeder met 10 wietplantjes in haar schuurtje maar niet van toepassing op dikke directeuren van grote banken. Maar dat is slechts het topje van de witwasijsberg. Volgens het WODC gaat het jaarlijks alleen al in Nederland om 16 miljard.

Maatregelen tegen witwassen

Vanaf 2021 wordt een contante transactie van meer dan 3000 Euro als crimineel beschouwd. Nou, dat gaat erin hakken bij de drugsbaronnen. En voor de kleine man die wat geld wil ophalen van de bank, mag dat maar moet je wel vertellen waar je je eigen geld voor nodig hebt. Bij de ABNAMRO mag je, veiligheidsriemen aan, wel 10.000 Euro van je eigen geld opnemen PER JAAR! Jaja, je eigen geld waar je al belasting over betaald hebt en waar je ook nog opnamekosten over moet betalen en nul rente over krijgt!

Banken zijn nu bij wet verplicht klanten te vragen hoe ze aan hun spaargeld komen in het kader van voorkomen van witwassen en terrorismebestrijding. Let wel, de twee meest corrupte branches in Nederland, te weten de staat en de banken, beiden met meer schandalen in hun kielzog dan een gewoon mens kan tellen, vragen Jan met de Pet of hoe hij aan zijn spaarcentjes is gekomen.

Trouw  bericht dat ‘in geen enkele sector de maatregelen het risico op witwassen grotendeels kunnen wegnemen’. Volgens Transparancy International Nederland zijn de ‘bevindingen nauwelijks gebaseerd op daadwerkelijke data en weinig diepgaand.’ Dan is er ook nog twijfel over de deskundigheid van de ‘deskundigen’. Maar niet dat dat het regime iets kan schelen, de beschreven maatregelen zijn een feit en gebaseerd op magisch wensdenken en luchtfietserij.  Dat lijkt sterk op het gekleuter dat we in Deel 1 over de infrastructuur ook al zagen. Intussen lachen de drugbaronnen zich krom want witwassen via virtuele valuta, offshore vennootschappen of via goederenhandel wordt niet of nauwelijks belemmerd door de maatregelen. De enige die de maatregelen treffen zijn de gewone gezagsgetrouwe burgers.

Narcostaat is al een feit

In 2019 verschijnt een rapport ‘De achterkant van Amsterdam’ over de drugscriminaliteit in Amsterdam. Dat rapport maakt, hoe kan het anders, gehakt van de aanpak van de Staat DDR Nederlanden. Grapperhaus reageert op het rapport: ‘Nederland is nog geen narcostaat, maar dreigt dat binnen enkele jaren te worden als stevig ingrijpen uitblijft. Dan staat hier een minister met een zonnebril en niet iemand die gewoon democratisch verantwoording aflegt’. Ach, gut, democratisch verantwoording afleggen? Grapperhaus? Hij heeft geen zonnebril op maar heeft miljoenen landgenoten aan de spuit geholpen van drugsdealers zoals Pfizer, Moderna, J&J, etc.

Legalisering

Hoe meer je zoekt op het net, hoe meer stemmen je vindt die pleiten voor legalisering van in elk geval softdrugs. Tegenstanders zeggen dat iedereen aan de drugs zal gaan. Dat blijkt een misvatting te zijn zo blijkt uit de experimenten in onder andere de VS en Portugal.

Bovendien, tabak en alcohol worden ook beschouwd als drugs en verslavend en die zijn desondanks toch legaal. Dus waarom niet sowieso softdrug legaliseren en, voor de politiek totaal nog niet bespreekbaar maar wel heel hard nodig, ook de harddrugs? Diverse experimenten in het buitenland tonen aan dat legalisering wel werkt. Het effect? Minder misdaad, minder overlast, duizenden extra, legale(!) arbeidsplaatsen, meer belastinginkomsten voor de staat. Let wel, met een drugsomzet van 42 miljard, levert alleen de Btw al een goede 8 miljard op. En dan hebben we het nog niet over de accijnzen. Wie kan hierop tegen zijn?

Het antwoord hierop is simpel. Twee groepen. Alleen de hardliners zijn tegen. De verstokte crimefighters die menen dan de War on Drugs gewonnen kan worden terwijl 50 jaar geschiedenis onweerlegbaar het tegendeel bewijst. Die zero-tolerance brigade is in werkelijkheid de grootste steunpilaar voor de drugswereld. Ze houden met hun zielige, zinloze pogingen de drugswereld te overwinnen, het hele drugscircuit in stand. En de tweede groep die meent dat legalisering de hele bevolking aan de drugs helpt en de gezondheidsschade enorm zal zijn, slaat de plank ook mis. Het is een misvatting. Zelfs , ik durf het bijna niet te zeggen, het RIVM is die mening  toegedaan… Het RIVM schrijft: ‘…de legale drugs alcohol en tabak als schadelijker worden beoordeeld dan veel van de thans beoordeelde illegale drugs (behalve heroïne en crack).’

Conclusies

De War on Drugs is zinloos en houdt een crimineel circuit in stand dat zijn gelijke niet kent. Drugsbeleid kan het best getypeerd worden als DMDKO-beleid (Dweilen-met-de-kraan-open-beleid). Het heeft nauwelijks resultaat en de budgetten van politie en justitie verbleken letterlijk bij de geldstromen in de drugswereld. De inzet van politie is gericht hoofdzakelijk gericht op de kleine vissen. De echt grote jongens blijven buiten schot.

Door die eenzijdige focus worden andere misdrijven nauwelijks onderzocht. De witteboordencriminaliteit bij banken en meer van dat fraais verantwoordelijk voor de bankencrisis van 2008 en allerlei onfrisse ‘producten’ blijft buiten schot. Van die onfrisse producten waar honderdduizenden gezagsgetrouwe burgers het slachtoffer van werden.  Lees hier hoe ongelofelijk smerig de Rabobank opereert.

En dit alles is het resultaat van jarenlang politiek beleid. Ook de achtereenvolgende regimes Rutte hebben niets gedaan dat enig meetbaar effect had op de negatieve spiraal. Sterker, ze hebben hem versterkt. En nu gaan diezelfde zonnebrildragende ‘democraten’ ons land opnieuw opbouwen? De resultaten uit het verleden doen het ergste vrezen.

Ik wens u vrijheid en de wijsheid er zorgvuldig mee om te gaan,

Karel Nuks